Gospel Values

Gospel Values

Gospel values means the values lived and thought by Jesus Christ, as recorded in the Gospel. Gospel means "good news" of salvation from suffering and sin (Isa 61:1) (Lk 4:16-18)  (Isa 35:4-6)   (Lk 7:22), and good news of God's love "God so loved the world that he gave his only Son, that whoever believes in him shall have eternal life" (Jn3:16).

1. faith
Faith means belief in God (Mk 11: 22), belief in the transcendental, belief in reality of the soul, and belief in the religious dimension of life. Jesus teaches that if we have faith, miracle will happen in our lives (Lk 17: 19) (Mt 11:23). If we have faith we are saved from sin (Mk 2:5) and sorrow (Lk 7:50). We must have faith when we pray (Mk 11: 24) and when we are in temptation and in crisis (Mk 4: 39-40). Faith is the foundation of all other gospel values.

2. truth
Jesus said "I am the Way, the Truth, and the Life"(Jn14:6). Life is a search for truth, truth of the world, of life, and of man. Jesus said "The truth will set you free" (Jn 8:32).  Those who do not uphold the truth are sons of devil, in whom there is no truth (Jn 8: 44).

3. reflection / prayer
Jesus taught us to reflect continuously. He taught us to value silence, tranquility (Lk 4: 42) and reflection in order to look for deeper meaning of all happenings (Lk 12:27; 2:51). Reflection leads to understanding (Mt 13:23) acceptance and action for the values until they bear fruits in many fold (Mk 4:20). Jesus continuously engaged himself in prayer (Lk 6:12; 22:39). He prayed intensely before engaging in important mission (Lk 5:16), in time of temptation (Mt 4:1) (Lk 22:46) and in critical moments (Mt 26: 36). He taught us to pray constantly (Lk 18:1-7).

4. conscience / discernment / courage
Jesus taught us to develop moral courage (Mt 5:30; 18:8), right conscience and discernment, to always choose the will of God, and to be firm in goodness (Lk 18:8), especially to time of thread (Mt 5:10; 24:10, 12-13).

5. freedom
Jesus said "the truth will set you free"(Jn8:32). Real freedom is freedom from sin that enslaves us. We do our duty out of love, not fear (Jn 14:27) (Lk 5:10).


6. joy
Joy is the fruit of experience of God's love (Jn 16:22). Jesus taught us to live with joy, for our names are already written in heaven (Lk 10:20). Nothing can perturb us (Jn 14:1) because we are in the loving hands of God (Jn 17:13).


7. respect / dignity
Men are created in the image of God, hence children of God (Lk 20:36). Therefore human life is sacred. Jesus taught that every human being has the dignity of the children of God. Therefore we must respect ourselves and respect one another (Mt 10:29-31; 18:10).

8. humility
Jesus invites us to imitate him, "Learn from me, for I am meek and gentle of heart" (Mt 11:29)  These are his core teaching often stressed by him, "He who humbles himself, will be exalted" (Lk 14:11); "Blessed are the gentle, for they shall inherit the earth (Mt 5:5); " Whoever humbles himself as this child, he is the greatest in the kingdom of heaven (Mt 18:4).

9. honesty / righteousness
Jesus expects that we become men of "new birth" (Jn 3:3), honest man (Mt5:37). New Creature is a man of righteousness, in whom there is nothing false (Jn1:47). Since we live in the presence of God, we always do what is right in the eyes of God (Lk 16:15). Jesus strongly condemned  hypocrisy (Mt 23:13-15; 15:7-8; 23:25). "He who is faithful in a very little thing is faithful also in much (Lk 16:10). Honest and good heart will bear much fruit (Lk 8:15).

10. simplicity / sufficiency
Jesus lived a life of simplicity. He mingled with the ordinary, the poor. He welcomed all kinds of people, including children (Lk 18:16). He taught us to be free from worries, worries about what to eat and what to clothe, because Providence will take care of our lives (Lk 12:24-27) (Mt 6:32). The foxes have holes and the birds have nests, but Jesus has nowhere to lay His head (Mt 8:20).

11. love
Jesus taught us "agape", charity, true love. True love goes beyond sensuality. Unconditional love is not selfish, expects no return, extends to all without discrimination, and transcends above feeling. Love even enemies (Mt 5:43-45). The basic principle of love is "do to others what we want others do to us" (Mt 22:39). The higher principle of love is "love one another as God loves us" (Jn 15:12). Love is the end values that all other gospel values lead to.

12. compassion
Jesus lived a life of compassion. He is compassionate to all, the sick (Mt 20:34), the hungry, the suffering (Lk 7:13), and the underprivileged ( Mt 9:36). He is sensitive to the needs and feelings of the people (Jn 11:33). He taught us the compassionate God (Lk 15:20). He asked us to be compassionate as the Father in heaven is compassionate (Lk 6:36). He passionately narrated the parable of the Good Samaritan (Lk 10:33).



13. gratitude
Jesus praised the cured leper who came back to thank God (Lk 17:16-17). Jesus gave thanks to God at all times (Mt 15:36) (Lk 22:19) (Jn 11:41). He taught us to give thanks to God and to be grateful to those who do good to us (Lk 2:51).

14. work / duty
Jesus taught us to see true value of work. "The laborer is worthy of his wages" ( Lk 10:7). God will repay every man according to his deeds (Mt 16:27). He said "My Father is working until now, and I too am working" (Jn 5:17). He also taught us that by our work God is honored (Mt 5:16) (Jn 15:8; 17:4). We should  remember that we must work for the food that remains to eternal life (Jn 6:27). We must exert every effort to enter through the narrow door into the kingdom of heaven (Lk 13:24).

15. service
Jesus came to not to be served but to serve (Mk10:45). he taught his disciples that He, who is God, served them, therefore they must serve one another (Jn 13:14). The superior must serve the inferior (Lk 22:26).

16. justice
Jesus taught us to seek justice for others before ourselves (Jn 8:7). Justice calls for openness to the needs of others (Lk 18:3), especially those who are inferior to us (Lk 16:19-21).

17. peace / reconciliation
Jesus said "My peace I give to you. Do not let your heart be troubled" (Jn 14:27). Peace is the fruit of justice. We can spread peace in society by our good relationship to each other. (Lk 10:6) (Mt 5:9), and by avoidance of all kinds of violence. In time of conflict we are ready to take the first step to reconcile (Mt 5:24). Reconciliation is the result of respect and openness to dialogue.

18. forgiveness
Jesus taught His disciples to pray to God " forgive us our sins as we forgive those who sinned against us" (Mt 6:12). He narrated the parable of the father who forgave his prodigal son (Lk 15:11-24). Jesus forgave those who crucified him (Lk 23:34). Forgiveness can happen only when we learn to subside our anger and grudges (Mt 5:22). Our forgiving knows no limit as God's forgiveness has no limit (Lk 17:4).


19. unity / community
Jesus taught that all humans are brothers and sisters. All have the same Father in heaven (Mt 6:9) (Jn 10:30). We, therefore, have the duty to build up our community of brothers and sisters (Mk 3:35) in the strong bond of unity (Jn 15:12). Whether we are at home, school, or local community, we must actively contribute to the betterment of that community (Jn 13:35).

20. wonder / conservation
Jesus taught us to look at the beauty of nature, stars in heaven (Lk 10:20), birds in the air (Lk 12:24), flowers in the field (Lk 12:27), and see the glory of the Creator. Seeing the wonderment of nature, we are aware also of our duty, given by the Creator, to protect His creation (Mt 11:27). We exert all efforts to develop ecological awareness and environment conservation.


21. hope
Hope has foundation on the promise of Jesus that He has come that we may have life, and have it to the full (Jn 10:10). He has come that we may have eternal life (Jn 3:15). Hope makes us patient and committed to the course of goodness. Hope helps us to be positive. We hope in God not in materials (Lk 6:35) (Mt 12:21). Hope is inspiration for perseverance in all other gospel values.

คุณค่าพระวรสารในเอกสารพระศาสนจักร

คุณค่าพระวรสารที่ต้องถ่ายทอดในโรงเรียน

การบูรณาการความรู้ คุณค่า ทัศนคติ และพฤติกรรม กับความเชื่อ จะส่งผลให้เกิดการบูรณาการความเชื่อกับชีวิต ในตัวนักเรียน (LC 31)

โรงเรียนคาทอลิกจัดการศึกษาตามหลักคริสตธรรม เพื่อหล่อหลอมมโนธรรมตามคุณธรรมพื้นฐานและถาวร และที่สำคัญคือ คุณธรรมอันเกี่ยวเนื่องกับพระเจ้า ได้แก่ ความเชื่อ ความหวัง และความรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรัก (CS 47)

แสงแห่งความเชื่อกระตุ้นให้เกิดความรักในความจริง ปลุกให้เกิดสำนึกเชิงพิจารณ์ ในการตรวจสอบข้อเท็จจริง แสงแห่ง ความเชื่อยังก่อให้เกิดความเข้มแข็ง พร้อมที่จะเสียสละ และความมั่นคง ชึ่งจำเป็นในการทำงานทางสติปัญญา (RD49)

ในบทนำสู่การการเรียนรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อและชีวิตโดยอาศัยจริยธรรมทางศาสนานั้น ควรมีการไตร่ตรอง เกี่ยวกับชุมชนคริสตชนในยุคแรกเริ่ม ซึ่งมีการประกาศข่าวดีแห่งพระวรสารกระทำควบคู่ไปกับการภาวนา (RD85)

คุณลักษณะที่จำเป็นคือการมีวิจารณญานแยกแยะ สิ่งนี้เกิดจากการฟังพระวาจาของพระเจ้า และเมื่อฝึกฝนใช้ในการแปล ความหมายของเหตุการณ์ต่างฯ ก็จะพัฒนาเป็นมโนธรรมเชิงพิจารณ์ (CP23)

พระเยซูเจ้าทรงเรียกเราให้ต่อสู้อย่างไม่รู้จบ ให้ต่อต้านอำนาจแห่งความชั่วร้าย  และด้วยความช่วยเหลือของพระองค์ เราจะมีความกล้าหาญที่จะเอาชนะอำนาจแห่งความชั่วร้าย (RD94)

เยาวชนจะต้องซึมซับสำนึกแห่งความรับผิดชอบที่มีวุฒิภาวะ ในความเพียรพยายามโดยไม่หยุดยั้งที่จะหล่อหลอมชีวิตของตนอย่างเหมาะสม และในการแสวงหาอิสรภาพที่แท้จริง โดยที่พวกเขาก้าวผ่านความไม่แน่นอนของชีวิตด้วยความกล้าหาญและความแน่วแน่ GE1

ครูจะต้องเชิญชวนนักเรียนด้วยมิตรไมตรีให้ร่วมกันแสวงหาและค้นพบข่าวดีแห่งพระวรสาร อันเป็นบ่อเกิดของความยินดีและสันติสุข (RD71)

จริยธรรมคริสต์ที่ต้องได้รับการปลูกฝังในโรงเรียนได้แก่ ความรักเอ็นดู ความเคารพ ความนบนอบ ความกตัญญูรู้คุณ ความอ่อนโยน ความดีงาม ความมีน้ำใจช่วยเหลือ การรับใช้ และการเป็นตัวอย่างที่ดี  จะต้องขจัดการแสดงออกทั้งปวงของ ความเห็นแก่ตัว การต่อต้าน ความชิงชัง ความอิจฉา ความเกลียดชัง หรือ การแก้แค้น (RD87)

เป็นหน้าที่ของผู้อบรมที่จะทัดทานแนวโน้มทางวัฒนธรรมที่คุกคามต่อ ศักดิ์ศรีของชีวิตมนุษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดของชีวิต ต่อความกลมกลืนของสิ่งสร้าง และต่อการดำรงอยู่ร่วมกันของชนชาติในสันติสุข (CP2)

ความเชื่อก่อให้เกิด ความสุภาพถ่อมตน ความหวัง และความรัก (LC72)

องค์ประกอบพื้นฐานของจริยธรรมทางสังคมแบบคริสต์ได้แก่ บุคคลมนุษย์ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของระเบียบสังคม  ความยุติธรรมอันเป็นการยอมรับสิทธิของปัจเจกบุคคลแต่ละคน  ความซื่อสัตย์ซึ่งเป็นเงื่อนไขพื้นฐานทั้งมวลของความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์  อิสรภาพซึ่งเป็นสิทธิพื้นฐานของปัจเจกบุคคลแต่ละคนและของสังคม  ดังนั้น สันติภาพในโลกจะต้องตั้งอยู่บนพื้นฐานแห่งความเป็น ระเบียบเรียบร้อย และแห่งความยุติธรรมซึ่งมนุษย์ชายหญิงทุกคนพึงได้รับในฐานะเป็นบุตรของพระเจ้า (RD89)

โรงเรียนคาทอลิกควรจะเป็นแบบอย่าง ความเรียบง่ายและความยากจนตามแบบพระวรสาร แต่บรรยากาศเหล่านี้ก็ไม่ขัดแย้ง กับการมีสิ่งของที่จำเป็นต่อการให้การศึกษาที่เหมาะสม (RD29)

ใน"บทสดุดี"พระนางมารีย์ภาวนาสดุดีพระเจ้า ผู้ทรงเหลียวแลผู้ตำ่ต้อยและผู้ยากจน เพื่อประทานชีวิตและเมตตา (CP29)

ตัวอย่างชีวิตโรงเรียนที่มีจิตตารมณ์พระวรสารได้แก่ งานโรงเรียนได้รับการยอมรับเป็น หน้าที่ และปฏิบัติด้วยเจตจำนงที่ดี ความกล้าหาญและความมั่นคงในยามยากลำบาก ความเคารพต่อครู ความซื่อตรงและความรักต่อเพื่อนนักเรียน ความจริงใจ ความเพียรทน และความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน (RD47)

คุณค่าคริสต์ต้องถูกนำเสนอเป็นคุณค่าที่ก่อให้เกิดทัศนคติมนุษย์ ทัศนคติเหล่านี้ต้องส่งเสริมให้เกิดในตัวนักเรียน ตัวอย่างได้แก่ ความเป็นหนึ่งและการรับใช้ทุกคน ความอ่อนไหวต่อความยุติธรรม ความตระหนักในการถูกเรียกให้เป็นผู้นำการเปลื่ยนแปลงในสังคม อิสระภาพที่ครอบคลุมถึงความเคารพต่อผู้อื่น  ความรับผิดชอบตามมโนธรรม การแสวงหาความจริงอย่างจริงใจและมั่นคง สำนึกเชิงพิจารณ์ที่สงบและสันติ (LC30)

ความมหัศจรรย์ใจเมื่อผู้คนในยุคอดีตเพ่งมองจักรวาล ดังที่ผู้ประพันธ์พระคัมภีร์ได้บันทึกเอาไว้ ยังคงเป็นความจริงอยู่สำหรับ นักเรียนในทุกวันนี้   สิ่งที่ต่างออกไปมีเพียงว่า เรามีความรู้ที่กว้างขวางและลึกซึ้งมากขึ้น (RD54)

คุณค่าพระวรสารในพระธรรมใหม่

คุณค่าพระวรสารในพระธรรมใหม่

1. ความเชื่อศรัทธา
(ฮบ 11:1) ความเชื่อคือความแน่ใจในสิ่งที่เราหวังไว้ เป็นหลักฐานมั่นใจว่า สิ่งที่ยังไม่ได้เห็นนั้นมีจริง
(1ธท 4:7) ข้าพเจ้าได้ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง ข้าพเจ้าได้แข่งขันจนถึงที่สุด  ข้าพเจ้าได้รักษาความเชื่อไว้แล้ว
(กท 3:11) คนชอบธรรมจะมีชีีีวิตดำรงอยู่โดยความเชื่อ
(รม 5:1) เมื่อเราได้เป็นคนชอบธรรมเพราะความเชื่อแล้ว เราจึงมีสันติสุขในพระเจ้า

2. ความจริง
(อฟ 5:9) ด้วยว่าผลของพระจิตเจ้าคือ ความดีทุกอย่างและความชอบธรรมทั้งมวลและความจริงทั้งสิ้น
(1ทธ 2:4) ผู้ทรงมีพระประสงค์ให้คนทั้งปวงรอด และให้มาถึงความรู้ในความจริงนั้น
(3ยน 1:4) ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้ข้าพเจ้ายินดียิ่งกว่านี้ คือที่ได้ยินว่าบุตรทั้งหลายของข้าพเจ้าดำเนินตามความจริง

3. การไตร่ตรอง / ภาวนา
(ฟป 4:8-9) สิ่งใดจริง สิ่งใดประเสริฐ สิ่งใดชอบธรรม สิ่งใดบริสุทธิ์ สิ่งใดน่ารัก สิ่งใดควรยกย่อง ถ้ามีสิ่งใดเป็นคุณธรรม ถ้ามีสิ่งใดน่าสรรเสริญ  ท่านจงพิจารณาสิ่งเหล่านี้ด้วยการใคร่ครวญเถิด สิ่งต่าง ๆ ที่ท่านได้เรียนรู้ ได้รับ ได้ฟังและได้เห็นในตัวข้าพเจ้านั้น จงนำไปปฏิบัติเถิด
(อฟ 5:17-18) จงพยายามเข้าใจว่าพระเจ้าทรงประสงค์สิ่งใด  จงยอมให้พระจิตเจ้าทรงนำชีวิตของท่าน
(ธส 5:17) จงอธิษฐานภาวนาอย่างสม่ำเสมอ
(คส 4:2) จงอธิษฐานภาวนาอยู่เสมอ อย่าละเลยที่จะขอบพระคุณ
(รม 8:26) พระจิตเจ้าเสด็จมาช่วยเหลือเราผู้อ่อนแอ เพราะเราไม่รู้ว่าจะต้องอธิษฐานภาวนาขอสิ่งใดที่เหมาะสม แต่พระจิตเจ้าทรงอธิษฐานภาวนาวอนขอแทนเราด้วยคำที่ไม่อาจบรรยาย

4. มโนธรรม / วิจารณญาน / ความกล้าหาญเชิงศีลธรรม
(1ทธ 1:19) จงยึดความเชื่อและมโนธรรมที่ดีไว้
(ฮบ 13:18) เรามั่นใจว่าเรามีมโนธรรมบริสุทธิ์ เพราะเราปรารถนาที่จะประพฤติดีทุกโอกาส
(คส 2:8) จงระวังให้ดี เกรงว่าจะมีผู้ใดทำให้ท่านตกเป็นเหยื่อด้วยหลักปรัชญา และด้วยคำล่อลวงอันไม่มีสาระตามธรรมเนียมของมนุษย์ ตามหลักการต่างๆที่เป็นของโลก ไม่ใช่ตามคำสอนของพระคริสต์
(รม 12:21) อย่าให้ความชั่วเอาชนะท่าน แต่จงชนะความชั่วด้วยความดี

(1ธส 5:5-6) ท่านเป็นบุตรแห่งความสว่าง ท่านมิได้อยู่ฝ่ายราตรีกาลหรือความมืด   ดังนั้นจงอย่าหลับไหลเช่นผู้อื่น  จงตื่นอยู่เสมอ

5. อิสรภาพ
(กท 5:1) พระคริสตเจ้าทรงปลดปล่อยเราให้เป็นอิสระแล้ว  ฉะนั้นจงยืนหยัดมั่นคง และอย่าเข้าเทียมแอกเป็นทาสอีกเลย
(กท 5:13-14) พระเจ้าทรงเรียกท่านให้มารับอิสรภาพ
(รม 6:18) และเมื่อเป็นไทพ้นจากบาปแล้ว ท่านก็มาเป็นทาสรับใช้ความชอบธรรม

6. ความยินดี
(1ธส 5:16) จงร่าเริงยินดีเสมอ
(กท 5:22) ผลของพระจิตเจ้าก็คือความรัก ความยินดี ความสงบ
(2คร 7:4) แม้จะประสบความยากลำบากทุกอย่าง ข้าพเจ้าก็มีกำลังใจและมีความยินดีเต็มเปี่ยม
(2คร 9:7) แต่ละคนจงให้ตามที่ตั้งใจไว้ มิใช่ให้โดยนึกเสียดาย มิใช่ให้โดยฝืนใจ   เพราะว่าพระเจ้า ทรงรักผู้ที่ให้ด้วยใจ
(รม 8:18) ข้าพเจ้าคิดว่า ความทุกข์ในปัจจุบันเปรียบไม่ได้เลยกับพระสิริรุ่งโรจน์ที่จะทรงบันดาลให้ปรากฏแก่เรา

7. ความเคารพ / ศักดิ์ศรี
(กท 3:26,28) ท่านทุกคนเป็นบุตรของพระเจ้า ไม่มีชาวยิวหรือชาวกรีก ไม่มีทาสหรือไท ไม่มีชายหรือหญิงอีกต่อไป เพราะท่านทุกคนเป็นหนึ่งเดียวกัน
(1ปต 2:5) ท่านเป็นเหมือนศิลาที่มีชีวิตกำลังก่อสร้างขึ้น เป็นวิหารของพระจิตเจ้า
(รม 13:12) กลางคืนล่วงไปมากแล้ว กลางวันก็ใกล้จะมาถึง  ดังนั้น เราจงละทิ้งกิจการของความมืดมนเสีย แล้วสวมเกราะของความสว่าง
(คส 1:15) พระองค์ทรงเป็นภาพลักษณ์ของพระเจ้าที่เรามองไม่เห็น  ทรงเป็นบุตรคนแรกในบรรดาสิ่งสร้างทั้งปวง

8. ความสุภาพถ่อมตน
(ยก 4:10) จงถ่อมตนลงเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้า และพระองค์จะทรงยกย่องท่าน
(1ปต 5:5) จงมีความถ่อมตนต่อกันเถิด เพราะพระเจ้าทรงต่อต้านคนเย่อหยิ่งจองหอง  แต่ประทาน
พระหรรษทานแก่ผู้ถ่อมตน
(รม 12:3,6) อย่าคิดว่าตนเองเหนือกว่าผู้อื่น แต่จงคิดให้ถูกต้องว่าพระเจ้าประทานความเชื่อให้แต่ละบุคคลมากน้อยต่างกัน  เรามีพระพรพิเศษแตกต่างกันตามพระหรรษทานที่พระองค์ประทานให้ ผู้ได้รับพระพร ก็จงใช้พระพรนั้นมากน้อยตามส่วนความเชื่อของตน
(ฟป 2:3) อย่ากระทำการใดเพื่อชิงดีกันหรือเพื่อโอ้อวด แต่จงถ่อมตนคิดว่าผู้อื่นดีกว่าตน


9. ความซื่อตรง
(1ทธ 5:25) การกระทำที่ดีย่อมปรากฏให้เห็นได้ชัด  การกระทำที่ไม่ดีก็ไม่อาจปิดซ่อนไว้ได้เช่นเดียว กัน
(รม 13:13-14) เราจงดำเนินชีวิตอย่างมีเกียรติเหมือนกับเวลากลางวัน มิใช่ปล่อยตัวอย่างผิดศีลธรรม มิใช่วิวาทริษยา  แต่จงดำเนินชีวิตโดยสวมพระเยซู คริสตเจ้าเป็นอาภรณ์ อย่าทำตามความต้องการของเนื้อหนัง
(2คร 4:2) เราละทิ้งการกระทำเร้นลับที่น่าอับอาย เรามิได้ใช้เล่ห์กลหลอกลวง และมิได้บิดเบือนพระวาจาของพระเจ้า ตรงกันข้าม เราประกาศความจริงอย่างเปิดเผยเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้า เสนอตนให้มนุษย์ทุกคนตัดสินความประพฤติของเรา
(2คร 8:21) เราตั้งใจที่จะทำความดี มิใช่เฉพาะพระพักตร์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น แต่ต่อหน้ามนุษย์อีกด้วย
(2คร 13:7) เราอธิษฐานภาวนาต่อพระเจ้าว่า ขออย่าให้ท่านทำสิ่งใดผิด ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์ว่าเราผ่านการทดสอบแล้ว แต่เพื่อให้ท่านทำสิ่งที่ถูกต้อง แม้คนทั่วไปอาจคิดว่าว่าเราไม่ผ่านการทดสอบก็ตาม

10. ความเรียบง่าย / ความพอเพียง
(ปต 5:7) จงละความกระวนกระวายทั้งมวลของท่านไว้กับพระองค์ เพราะพระองค์ทรงห่วงใยท่าน
(ฟป 4:11-12) ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะพอใจในสภาพของตน  รู้จักมีชีวิตอยู่อย่างอดออม และรู้จักมีชีวิตอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะเผชิญกับทุกสิ่งทุกกรณี เผชิญกับความอิ่มท้องและ ความหิวโหย เผชิญกับความมั่งคั่งและความขัดสน
(1ธส 5:6) จงตื่นอยู่เสมอ และจงประมานตน
(2คร 9:8) พระเจ้าประทานพระหรรษทานทุกประการแก่ท่านได้อย่างอุดม เพื่อให้ท่านมีทุกสิ่งพอเพียง
(2คร 3:5) ทั้งนี้มิใช่เพราะเราพอเพียงด้วยตัวเราเอง โดยคิดว่าเราทำสิ่งใดได้ด้วยตนเอง  แต่ความ พอเพียงของเรานั้นมาจากพระเจ้า

11. ความรัก
(1ยน 3:23) นี่เป็นบทบัญญัติของพระองค์ คือ ให้เรารักกัน ดังที่พระองค์ทรงบัญญัติให้เรา
(1ยน 4:7-9) เราจงรักกันเพราะความรักมาจากพระเจ้าและทุกคนที่มีความรัก ย่อมบังเกิดจาก พระเจ้า และรู้จักพระองค์   ผู้ไม่มีความรัก  ย่อมไม่รู้จักพระเจ้าเพราะพระเจ้าทรงเป็นความรัก   ความรักของพระเจ้าปรากฏให้เราเห็นดังนี้คือ พระเจ้าทรงส่งพระบุตรพระองค์เดียวมาในโลก เพื่อ เราจะได้มีชีวิตโดยทางพระบุตรนั้น
(1ยน 4:11-12) ถ้าพระเจ้าทรงรักเราเช่นนี้  เราก็ควรจะรักกันด้วย   ถ้าเรารักกัน  พระเจ้าย่อมทรง ดำรงอยู่ในเรา และความรักของพระองค์ในเราก็จะสมบูรณ์
(1คร 13:4-7) ความรักย่อมอดทน มีใจเอื้อเฟื้อ ไม่อิจฉา ไม่โอ้อวดตนเอง ไม่จองหอง  ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ความรักไม่ฉุนเฉียว ไม่จดจำความผิดที่ได้รับ  ไม่ยินดีในความชั่ว แต่ร่วมยินดีในความ ถูกต้อง  ความรักให้อภัยทุกอย่าง เชื่อทุกอย่าง หวังทุกอย่าง อดทนทุกอย่าง
(ปต 1:22) เมื่อท่านทั้งหลายนอบน้อมเชื่อฟังความจริง ชำระจิตใจให้บริสุทธิ์จนรักกันฉันพี่น้องแล้ว ก็จงรักกันจากใจจริงยิ่ง ๆ ขึ้นเถิด
(รม 12:9-10) จงรักด้วยใจจริง จงหลีกหนีความชั่ว จงยึดมั่นในสิ่งที่ดี  จงรักกันฉันพี่น้อง จงคิดว่าผู้อื่นดีกว่าตน
(รม 12:13-14) จงเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือพี่น้องคริสตชนในยามขัดสน จงต้อนรับด้วยอัธยาศัยไมตรี จงอวยพรผู้ที่เบียดเบียนท่าน จงอวยพรเขา อย่าสาปแช่ง

12. เมตตา
(อฟ 4:32) ท่านจงเมตตาต่อกัน มีใจเอ็นดูต่อกัน  และอภัยโทษให้กัน เหมือนดังที่พระเจ้าได้ทรงโปรดอภัยโทษให้ท่าน
(คส 4:6) จงให้วาจาของท่านประกอบด้วยเมตตาเสมอ ปรุงด้วยเกลือให้มีรส
(ยก 2:13) เพราะว่าผู้ที่ไม่แสดงความเมตตาย่อมจะได้รับการพิพากษาโดยปราศจากความเมตตา  แต่ความเมตตาย่อมก่อให้เกิดความชื่นชมยินดีมากกว่าการพิพากษา

13. ความกตัญญูรู้คุณ
(ธส 5:18) จงขอบพระคุณพระเจ้าในทุกกรณิี เพราะพระองค์ทรงปรารถนาให้ท่านทำสิ่งเหล่านี้ในพระคริสตเยซู
(อฟ 5:20) จงขอบพระคุณพระเจ้าพระบิดาอยู่เสมอสำหรับทุกสิ่ง
(อฟ 6:1-2) บุตรทั้งหลาย จงเชื่อฟังบิดามารดา ในองค์พระผู้เป็นเจ้า    "จงให้เกียรติบิดามารดา" เป็นพระบัญญัติแรก ซึ่งมีพระสัญญาควบคู่อยู่ด้วยว่า  "แล้วท่านจะอยู่บนแผ่นดินอย่างเป็นสุข"

14. การงาน / หน้าที่
(2คร 9:6) ผู้ที่หว่านเมล็ดพืชมากก็จะเก็บเกี่ยวได้มาก
(อฟ 4:28) ใช้มือทำงานอย่างสุจริต เพื่อจะได้มีบางสิ่งมาแบ่งปันแก่ผู้ขัดสน
(1ธส 4:11) เอาใจใส่ที่จะดำเนินชีวิตอย่างสงบ ต่างคนต่างทำงานด้วยน้ำพักน้ำแรงของตน
(รม 15:27) เพราะถ้าคนต่างศาสนาได้มีส่วนในสมบัติฝ่ายจิต พวกเขาก็มีหน้าที่ที่จะรับใช้คริสตชนที่ กรุงเยรูซาเล็มในความต้องการฝ่ายกายด้วย
(ฟป2:13,16) พระเจ้าทรงทำงานในท่านเพื่อให้ท่านมีทั้งความปรารถนาและความสามารถที่จะทำงานตามพระประสงค์  จงยึดพระวาจาแห่งชีวิตมั่นไว้ เพื่อข้าพเจ้าจะได้ภาคภูมิใจว่าข้าพเจ้ามิได้วิ่งและตรากตรำทำงานโดยเปล่าประโยชน์

15. การรับใช้
(รม 12:7, 11) ผู้ที่ได้รับพระพรที่จะรับใช้ ก็จงรับใช้  อย่าเฉื่อยชา จงมีจิตใจกระตือรือร้นในการรับใช้ องค์พระผู้เป็นเจ้า
(กท 5:13-14) จงรับใช้ซึ่งกันและกันด้วยความรัก  เพราะธรรมบัญญัติทั้งหมดสรุปได้เป็นข้อเดียวว่า จงรักเพื่อนมนุษย์ เหมือนรักตนเอง
(ฮบ 12:28) ดังนั้น จงขอบพระคุณ และรับใช้พระเจ้าตามพระประสงค์ด้วยความเคารพยำเกรง
(รม 16:18) เพราะพวกเขาไม่รับใช้พระคริสต์ แต่รับใช้ท้องของตนเอง และใช้วาจาไพเราะประจบ
ประแจง มาหลอกลวงจิตใจของคนซื่อ



16. ความยุติธรรม
(ฟป 4:8)  ในที่สุดนี้ สิ่งใดที่จริง สิ่งใดที่ยุติธรรม คือถ้ามีสิ่งใดที่ล้ำเลิศ ก็ขอจงใคร่ครวญดูสิ่งเหล่านี้
(คส 4:1) ฝ่ายนายก็จงทำแก่เหล่าคนรับใช้ของตนตามความยุติธรรมและสม่ำเสมอกัน เพราะท่านรู้ว่าท่านก็มีนายองค์หนึ่งในสวรรค์ด้วย
(ฮบ 1: 9) "ท่านรักความยุติธรรม และเกลียดชังความชั่ว  ด้วยเหตุนี้ พระเจ้าของท่านจึงทรงเจิมท่านด้วยน้ำมันแห่งความยินดีเหนือบรรดาสหายของท่าน"
(ฮบ 6: 10) พระเจ้าไม่ทรงอยุติธรรมถึงกับจะทรงลืมกิจการที่ท่านได้กระทำ

17. สันติ / การคืนดี
(2คร 13:11)  จงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน จงอยู่ร่วมกันอย่างสันติ  และพระเจ้าแห่งความรักและ สันติสุขจะทรงสถิตอยู่กับท่าน
(คส 3:15) และจงให้สันติสุขแห่งพระเจ้าครอบครองอยู่ในใจของท่านทั้งหลาย ในสันติสุขนั้นทรง เรียกท่านทั้งหลายไว้ให้เป็นกายอันเดียวด้วย
(ยก 3:18) ผลแห่งความชอบธรรมก็หว่านลงในสันติสุขของคนเหล่านั้นที่ก่อให้เกิดสันติสุข
(อฟ 2:14)  เพราะว่าพระองค์ทรงเป็นสันติสุขของเรา เป็นผู้ทรงกระทำให้ทั้งสองฝ่ายเป็นอันหนึ่ง อันเดียวกัน  และทรงรื้อกำแพงที่กั้นระหว่างสองฝ่ายลง


18. อภัย
(อฟ 4:26) 'โกรธก็โกรธเถิด แต่อย่าทำบาป' อย่าปล่อยให้ตะวันตกดินขณะที่ใจของท่านยังโกรธอยู่
(อฟ 4:32)  ท่านจงเมตตาต่อกัน มีใจเอ็นดูต่อกัน และอภัยโทษให้กัน เหมือนดังที่พระเจ้าได้ทรงโปรด อภัยโทษให้ท่าน
(คส 3:13) จงผ่อนหนักผ่อนเบาซึ่งกันและกัน หากมีเรื่องผิดใจกันก็จงยกโทษกัน  องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงให้อภัยความผิดของท่านอย่างไร ท่านก็จงให้อภัยแก่เขาอย่างนั้นเถิด
(ยก 5:15) การอธิษฐานด้วยความเชื่อจะช่วยให้ผู้ป่วยรอดชีวิต และพระเจ้าจะทรงโปรดให้เขาหายโรค   และถ้าเขาได้กระทำบาป ก็จะทรงโปรดอภัยให้แก่เขา
(รม 12:19) พี่น้องที่รักยิ่ง อย่าแก้แค้นเลย  แต่จงให้พระเจ้าทรงตัดสินลงโทษเถิด ดังที่มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า "การแก้แค้นเป็นของเรา เราจะตอบแทนการกระทำของทุกคน" พระเจ้าตรัสดังนี้

19. ความเป็นหนึ่ง / ความเป็นชุมชน
(รม 12:13) จงเห็นอกเห็นใจช่วยเหลือพี่น้องคริสตชนในยามขัดสน จงต้อนรับด้วยอัธยาศัยไมตรี
(รม 12:16) จงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน อย่ามักใหญ่ใฝ่สูง แต่จงยอมทำสิ่งต่ำต้อยเถิด อย่าทะนงว่าตนฉลาด
(1คร 1:10) ให้ท่านปรองดองกัน อย่าแตกแยก แต่จงมีจิตใจและความเห็นตรงกัน
(1คร 12:4-5) เพราะร่างกายของเรามีองค์ประกอบหลายส่วน และส่วนต่าง ๆ เหล่านี้ไม่มีหน้าที่เดียวกันฉันใด  แม้เราจะมีจำนวนมาก เราก็รวมเป็นร่างกายเดียวในพระคริสตเจ้าฉันนั้น โดยแต่ละคนต่างเป็นส่วนร่างกายของกันและกัน
(1คร 12:20, 25-26) มีอวัยวะหลายส่วน แต่มีร่างกายเดียว   อวัยวะแต่ละส่วนจะเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน  ถ้าอวัยวะหนึ่งเป็นทุกข์ อวัยวะอื่น ๆ ทุกส่วนก็ร่วมเป็นทุกข์ด้วย ถ้าอวัยวะหนึ่งได้รับเกียรติ อวัยวะอื่น ๆ ทุกส่วนก็ร่วมยินดีด้วยเช่นเดียวกัน
(อฟ 4:3-4) พยายามรักษาเอกภาพแห่งพระจิตเจ้าด้วยสายสัมพันธ์แห่งสันติ  มีกายเดียวและจิตเดียว ดังที่พระเจ้าทรงเรียกท่านให้มีความหวังประการเดียว
(อฟ 4:13) เราทุกคนจะบรรลุถึงความเป็นหนึ่งเดียวกันในความเชื่อ

20. ความมหัศจรรย์ใจ / รักษ์ธรรมชาติ
(ฮบ 11:3) โดยความเชื่อนี้เอง เราจึงเข้าใจว่า พระเจ้าได้ทรงสร้างกัลปจักรวาลด้วยพระดำรัสของพระองค์    ดังนั้นสิ่งที่มองเห็นจึงเป็นสิ่งที่เกิดจากสิ่งที่ไม่ปรากฏให้เห็น
(รม1:20) ตั้งแต่เมื่อทรงสร้างโลก คุณลักษณะที่ไม่อาจแลเห็นได้ของพระเจ้า คือพระอานุภาพนิรันดร และเทวภาพของพระองค์ ปรากฏอย่างชัดเจนแก่ปัญญามนุษย์ในสิ่งที่ทรงสร้าง
(รม 8:21) ถึงกระนั้น สิ่งสร้างยังมีความหวังว่า จะได้รับการปลดปล่อยจากการเป็นทาสของความเสื่อมสลาย เพื่อไปรับอิสรภาพอันรุ่งเรือง

21. ความหวัง
(รม 5:4)  ความอดทนทำให้เกิดมีประสบการณ์ และประสบการณ์ทำให้เกิดมีความหวัง
(รม 5:5) ความหวังใจมิได้ทำให้เกิดความละอาย เพราะเหตุว่าความรักของพระเจ้าได้หลั่งไหลเข้าสู่ จิตใจของเราโดยทางพระจิตเจ้า ซึ่งพระองค์ได้ประทานให้แก่เราแล้ว
(รม 8: 25) แต่ถ้าเราหวังสิ่งที่เรามองไม่เห็น เราก็ย่อมมีความมานะพากเพียรรอคอยสิ่งนั้น
(รม 12:12) จงชื่นชมยินดีในความหวัง จงอดทนต่อความยากลำบาก
(รม 15:13) ขอพระเจ้าแห่งความหวังทรงโปรดให้ท่านบริบูรณ์ด้วยความชื่นชมยินดี และสันติสุขในความเชื่อ   เพื่อท่านจะได้เปี่ยมด้วยความหวังโดยฤทธิ์เดชแห่งพระจิตเจ้า
(ฮบ 6:11) เราปรารถนาให้ท่านแต่ละคนแสดงความกระตือรือร้นต่อไปจนกว่าความหวังของท่านจะสำเร็จบริบูรณ์ในวาระสุดท้าย

คำอ้างอิงคุณค่าพระวรสาร

คำอ้างอิงคุณค่าพระวรสาร

(อสย 61:1) พระจิตของพระเจ้าทรงอยู่เหนือข้าพเจ้า  เพราะพระองค์ทรงเจิมข้าพเจ้าไว้ให้ประกาศ ข่าวดีแก่คนยากจน พระองค์ได้ทรงใช้ข้าพเจ้าให้รักษาคนที่ชอกช้ำระกำใจ ให้ประกาศอิสรภาพแก่ บรรดาเชลย  และประกาศการปลดปล่อยแก่ผู้ที่ถูกจองจำ

(ลก 4:16-18) พระเยซูเจ้าเสด็จเข้าไปในศาลาธรรม ทรงยืนขึ้นเพื่อทรงอ่านพระคัมภีร์   มีผู้ส่งม้วน หนังสือประกาศกอิสยาห์ให้พระองค์ พระเยซูเจ้าทรงคลี่ม้วนหนังสือออก ทรงพบข้อความที่เขียนไว้ว่า  "พระจิตของพระเจ้าทรงอยู่เหนือข้าพเจ้า  เพราะพระองค์ทรงเจิมข้าพเจ้าไว้ ให้ประกาศข่าวดีแก่คน ยากจน  ทรงส่งข้าพเจ้าไปประกาศการปลดปล่อยแก่ผู้ถูกจองจำ  คืนสายตาให้แก่คนตาบอด ปลดปล่อยผู้ถูกกดขี่ให้เป็นอิสระ"

(อสย 35:4-6) พระเจ้าจะเสด็จมาและช่วยท่านให้รอด   แล้วนัยน์ตาของคนตาบอดจะเปิดออก แล้วหูของคนหูหนวกจะเบิก   แล้วคนง่อยจะกระโดดได้อย่างกวาง  และลิ้นของคนใบ้จะร้องเพลง

(ลก 7:22) พระองค์จึงตรัสตอบศิษย์ทั้งสองของยอห์นว่า "จงไปบอกยอห์นถึงสิ่งที่ท่านได้เห็น และ ได้ยิน คนตาบอดกลับแลเห็น คนง่อยเดินได้ คนโรคเรื้อนหายจากโรค คนหูหนวกได้ยิน  คนตายกลับคืนชีพ คนจนได้ฟังข่าวดี"

(ยน3:16) พระเจ้าทรงรักโลกอย่างมาก จึงประทานพระบุตรเพียงพระองค์เดียวของพระองค์ เพื่อ
ทุกคนที่มีความเชื่อในพระบุตรจะไม่พินาศ แต่จะมีชีวิตนิรันดร

1. ความเชื่อศรัทธา

(มก 11:22) พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า "จงมีความเชื่อในพระเจ้าเถิด"

(ลก 17:19) แล้วพระองค์ตรัสกับคนโรคเรื้อนว่า "จงลุกขึ้น ไปเถิด ความเชื่อของท่านทำให้ท่าน รอดพ้นแล้ว"

(มก 11:23) เราบอกความจริงกับท่านว่า ถ้าผู้ใดบอกภูเขาลูกนี้ว่า  "จงยกตัวขึ้น และทิ้งตัวลงไปใน ทะเลเถิด" โดยไม่มีใจสงสัย แต่เชื่อว่า สิ่งที่เขาพูดนั้นจะเป็นจริง มันก็จะเป็นเช่นนั้น

(มก 2:5) เมื่อพระเยซูเจ้าทรงเห็นความเชื่อของคนเหล่านี้จึงตรัสแก่คนอัมพาตว่า "ลูกเอ๋ย บาปของ ท่านได้รับการอภัยแล้ว"

(ลก 7:50) พระองค์ตรัสกับหญิง(ผู้หลั่งน้ำตารดเท้าของพระองค์)นั้นว่า "ความเชื่อของเจ้าช่วยเจ้าให้ รอดพ้นแล้ว จงไปเป็นสุขเถิด"

(มก 11:24) "ดังนั้น เราบอกท่านทั้งหลายว่า ทุกสิ่งที่ท่านวอนขอในการอธิษฐานภาวนา จงเชื่อว่า ท่านจะได้รับ และท่านก็จะได้รับ"

(มก 4:39-40) พระองค์จึงทรงลุกขึ้น บังคับลม ตรัสสั่งทะเลว่า "เงียบซิ  จงสงบลงเถิด" ลมก็หยุด ท้องทะเลราบเรียบอย่างยิ่ง  แล้วพระองค์ ตรัสถามเขาว่า  "ตกใจกลัวเช่นนี้ทำไม ท่านยังไม่มีความเชื่อหรือ"

2. ความจริง

(ยน 14:6) พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า"เราเป็นหนทาง ความจริง และชีวิต ไม่มีใครไปหาพระบิดาได้ นอกจากผ่านทางเรา"

(ยน 8:32) "ท่านจะรู้ความจริง  และความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ"

(ยน 8:44) "ท่านมาจากปีศาจซึ่งเป็นบิดาของท่าน บิดาของท่านไม่ยืนหยัดอยู่ในความจริง  เพราะ ความจริงไม่อยู่ในเขา  เมื่อเขาพูดเท็จเขาก็พูดตามธรรมชาติของเขา  เพราะเขาเป็นผู้พูดเท็จ และเป็นบิดาของการพูดเท็จ"

3. การไตร่ตรอง / ภาวนา

(ลก 4:42) เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น พระองค์เสด็จออกไปยังที่สงัด ประชาชนต่างเสาะหาพระองค์จนพบ แล้ว หน่วงเหนี่ยวพระองค์ ไม่ยอมให้จากพวกเขาไป

(ลก 12:27) จงสังเกตดูดอกไม้ในทุ่งนาเถิด ดอกไม้ไม่ปั่นด้ายหรือทอผ้า แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่า กษัตริย์ซาโลมอน เมื่อทรงเครื่องอย่างหรูหรา ก็ยังไม่งดงามเท่าดอกไม้นี้ดอกหนึ่ง

(ลก 2:51) พระเยซูเจ้าเสด็จกลับไปที่เมืองนาซาเร็ธกับบิดามารดาและเชื่อฟังท่านทั้งสอง  พระมารดา ทรงเก็บเรื่องทั้งหมด เหล่านี้ไว้ในพระทัย

(มธ 13:23) ส่วนเมล็ดที่หว่านลงในดินดี หมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจาและเข้าใจ

(มก 4:20) ส่วนเมล็ดพืชที่ตกในที่ดินดี หมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจาแล้วรับไว้ จึงเกิดผลสามสิบเท่า หกสิบเท่า และร้อยเท่า

(ลก 6:12) ครั้งนั้นพระองค์เสด็จขึ้นไปบนภูเขาเพื่ออธิษฐานภาวนา  และทรงอธิษฐานภาวนาต่อ พระเจ้าตลอดทั้งคืน

(ลก 22:39) พระเยซูเจ้าเสด็จจากที่นั่นไปยังภูเขามะกอกเทศเช่นเคย บรรดาศิษย์ตามเสด็จไปด้วย

(ลก 5:16) แต่พระองค์เสด็จไปยังที่สงัดและทรงอธิษฐานภาวนา

(มธ 4:1) เวลานั้น พระจิตเจ้าทรงนำพระเยซูเจ้าไปในถิ่นทุรกันดาร เพื่อให้ปีศาจมาผจญพระองค์

(ลก 22:46) พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า "นอนหลับทำไม จงลุกขึ้นอธิษฐานภาวนาเถิดเพื่อจะไม่ถูก ทดลอง"

(มธ 26:36) เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จมาพร้อมกับบรรดาศิษย์ถึงสถานที่แห่งหนึ่งชื่อเกทเสมนี  พระองค์ ตรัสแก่เขาเหล่านั้นว่า "จงนั่งอยู่ที่นี่ ขณะที่เราไปอธิษฐานภาวนาที่โน่น"

(ลก 18:1-7) พระเยซูเจ้าทรงเล่าเรื่องอุปมาเรื่องหนึ่งแก่บรรดาศิษย์ เพื่อสอนว่าจำเป็นต้องอธิษฐาน ภาวนาอยู่เสมอโดยไม่ท้อถอย   พระองค์ตรัสว่า "ผู้พิพากษาคนหนึ่งอยู่ในเมืองหนึ่ง  เขาไม่ยำเกรง พระเจ้าและไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด  หญิงม่ายคนหนึ่งอยู่ในเมืองนั้นด้วย   นางมาพบเขาครั้งแล้วครั้งเล่า พูดว่า 'กรุณาให้ความยุติธรรมแก่ดิฉันสู้กับคู่ความเถิด'    ผู้พิพากษาผู้นั้นไม่ยอมทำตามที่นางขอร้อง จนเวลาผ่านไประยะหนึ่ง จึงคิดว่า 'แม้ว่าฉันไม่ยำเกรงพระเจ้าและ ไม่เกรงใจมนุษย์ผู้ใด  แต่เพราะ หญิงม่ายผู้นี้มาทำให้ฉันรำคาญ ฉันจึงจะให้นางได้รับความยุติธรรม เพื่อมิให้นางรบเร้าฉันอยู่ตลอด เวลา'   จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมคนนั้นพูดซิ  แล้วพระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่ผู้ เลือกสรรที่ร้องหาพระองค์ทั้งวันทั้งคืนดอกหรือ  พระองค์จะไม่ทรงช่วยเขาทันทีหรือ"

4. มโนธรรม / วิจารณญาน / ความกล้าหาญเชิงศีลธรรม

(มธ 5:30) "ถ้ามือขวาของท่านเป็นเหตุให้ท่านทำบาป จงตัดมันทิ้งเสีย  เพราะเพียงแต่เสียอวัยวะ ส่วนเดียว ยังดีกว่าปล่อยให้ร่างกายทั้งหมดตกนรก"

(มธ 18:8) "ถ้ามือหรือเท้าของท่านเป็นเหตุให้ท่านทำบาป จงตัดมันทิ้งเสีย   ท่านเข้าสู่ชีวิตโดยมีมือ หรือเท้าข้างเดียว ยังดีกว่ามีมือหรือเท้าทั้งสองข้าง แต่ถูกทิ้งลงในไฟนิรันดร"

(ลก 18:8) "เมื่อบุตรแห่งมนุษย์เสด็จมา จะทรงพบความเชื่อในโลกนี้หรือ"

(มธ 5:10) "จงระวังให้ดี อย่าดูหมิ่นคนธรรมดา ๆ เหล่านี้คนใดเลย  เราบอกท่านทั้งหลายว่า ตลอด เวลาในสวรรค์   ทูตสวรรค์ของเขาเฝ้าชมพระพักตร์พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์"

(มธ 24:10,12-13) "ในเวลานั้น หลายคนจะละทิ้งความเชื่อ จะทรยศและเกลียดชังกัน  ความอธรรมจะเพิ่มมากขึ้น  ความรักของคนจำนวนมากจะเย็นลง  แต่ผู้ใดยืนหยัดอยู่จนถึงวาระสุดท้าย ผู้นั้นก็จะรอดพ้น"



5. อิสรภาพ

(ยน 8:32) "ท่านจะรู้ความจริง และความจริงจะทำให้ท่านเป็นอิสระ"

(ยน 14:27) "เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลาย เราให้สันติสุขของเรากับท่าน  เราให้สันติสุขกับท่าน ไม่เหมือนที่โลกให้  ใจของท่านอย่า หวั่นไหว หรือมีความกลัวเลย"

(ลก 5:10) ยากอบและยอห์น บุตรของเศเบดี ซึ่งเป็นผู้ร่วมงานกับซีโมน ก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน พระเยซูเจ้าจึงตรัสแก่ซีโมนว่า "อย่ากลัวเลย ตั้งแต่นี้ไป ท่านจะเป็นชาวประมงหามนุษย์"

6. ความยินดี

(ยน 16:22) "บัดนี้ท่านมีความทุกข์แต่เราจะเห็นท่านอีก และใจของท่านจะยินดี ไม่มีใครนำความ ยินดีไปจากท่านได้"

(ลก10:20) "จงชื่นชมยินดีที่ชื่อของท่านจารึกไว้ในสวรรค์แล้ว"

(ยน 14:1) "ใจของท่านทั้งหลายจงอย่าหวั่นไหวเลย   จงเชื่อในพระเจ้า และเชื่อในเราด้วย"

(ลก 12:7) "ผมทุกเส้นบนศีรษะของท่านถูกนับไว้หมดแล้ว อย่าเกรงกลัวเลย   ท่านมีค่ามากกว่านกกระจอกจำนวนมาก"

(ยน 17:13) "ข้าพเจ้ากล่าววาจานี้ขณะที่ยังอยู่ในโลก เพื่อบรรดาผู้ที่พระองค์ทรงมอบให้ข้าพเจ้า จะมีความยินดีบริบูรณ์ พร้อมกับข้าพเจ้า"

7. ความเคารพ / ศักดิ์ศรี

(ลก 20:36) "เขาจะเป็นเหมือนทูตสวรรค์และจะเป็นบุตรของพระเจ้า เพราะเขาจะกลับคืนชีพ"

(มธ 10:29) "นกกระจอกสองตัว เขาขายกันเพียงหนึ่งบาทมิใช่หรือ  ถึงกระนั้นก็ไม่มีนกสักตัวเดียว ที่ตกถึงพื้นดิน โดยที่พระบิดาของท่านไม่ทรงเห็นชอบ"

(มธ 18:10) "จงระวังให้ดี อย่าดูหมิ่นคนธรรมดา ๆ เหล่านี้คนใดเลย    เราบอกท่านทั้งหลายว่า ตลอดเวลาในสวรรค์ ทูตสวรรค์ของเขาเฝ้าชมพระพักตร์พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์"

8. ความสุภาพถ่อมตน

(มธ 11:29) "จงรับแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน  จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน"

(ลก 14:11) "เพราะทุกคนที่ยกตนขึ้นจะถูกกดให้ต่ำลง  แต่ทุกคนที่ถ่อมตนลงจะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น"

(มธ 5:5) "ผู้มีใจอ่อนโยน ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้รับแผ่นดินเป็นมรดก"

(มธ 18:4) "เพราะฉะนั้น ผู้ใดที่ถ่อมตนลงเป็นเหมือนเด็กเล็ก ๆ คนนี้  ผู้นั้นจะยิ่งใหญ่ที่สุดใน อาณาจักรสวรรค์"

9. ความซื่อตรง

(ยน 1:13) "ท่านทั้งหลายจำเป็นต้องเกิดใหม่จากเบื้องบน"

(มธ 5:37) "ท่านจงกล่าวเพียงว่า ‘ใช่' หรือ ‘ไม่ใช่'  ที่เกินไปนั้นมาจากปีศาจ"

(ยน 1:47) พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นนาธานาเอลเข้ามาเฝ้า จึงตรัสถึงเขาว่า "นี่คือชาวอิสราเอล แท้ เป็นคนไม่มีมารยา"

(ลก 16:15) "ท่านทั้งหลายคิดว่าท่านเป็นผู้ชอบธรรมต่อหน้ามนุษย์ แต่พระเจ้าทรงล่วงรู้ใจของท่าน สิ่งที่มนุษย์ยกย่อง เป็นสิ่งน่ารังเกียจเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้า"

(มธ 15:8) "ประชาชนเหล่านี้ให้เกียรติเราแต่ปาก  แต่ใจของเขาอยู่ห่างไกลจากเรา"

(มธ 23:13-15) "วิบัติจงเกิดแก่ท่านทั้งหลาย ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด   ท่านปิดประตู อาณาจักรสวรรค์ใส่หน้ามนุษย์   ท่านไม่เข้าไป และไม่ปล่อยคนที่อยากเข้า ให้เข้าไปได้   วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ธรรมาจารย์และฟาริสีหน้าซื่อใจคด ท่านเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเล เพื่อทำให้คนเพียงคนเดียวกลับใจ และเมื่อเขากลับใจแล้ว ท่านก็ทำให้เขาสมควรจะไปนรกมากกว่าท่านสองเท่า"

(ลก 16:10) ผู้ที่ซื่อสัตย์ในเรื่องเล็กน้อย ก็จะซื่อสัตย์ในเรื่องใหญ่ด้วย ผู้ที่ไม่ซื่อสัตย์ในเรื่องเล็กน้อย ก็จะไม่ซื่อสัตย์ในเรื่องใหญ่ด้วย

(ลก 8:15) ส่วนเมล็ดที่ตกในที่ดินดีหมายถึงบุคคลที่ฟังพระวาจาด้วยใจที่ดีและซื่อตรง ยึดพระวาจาไว้ด้วยความพากเพียรจนเกิดผล

10. ความเรียบง่าย / ความพอเพียง

(ลก 18:16) แต่พระเยซูเจ้าทรงเรียกเด็กเล็ก ๆ เหล่านั้นเข้ามาตรัสว่า  "ปล่อยให้เด็กเล็ก ๆ มาหา เราเถิด อย่าห้ามเลย เพราะพระอาณาจักรของพระเจ้าเป็นของคนที่เป็นเหมือนเด็กเหล่านี้"

(ลก 12:24-27) "จงสังเกตดูนกกาเถิด นกกามิได้หว่าน มิได้เก็บเกี่ยว ไม่มีโรงนา ไม่มียุ้งฉาง แต่ พระเจ้าทรงเลี้ยงมัน  ท่านทั้งหลายมีค่ามากกว่านกสักเพียงใด  ท่านใดบ้างที่กังวลแล้วต่ออายุของตน ให้ยาวออกไปอีกสักหนึ่งวันได้  ดังนั้นถ้าสิ่งเล็กน้อยเช่นนี้ยังอยู่เหนืออำนาจของท่านแล้ว ท่านจะกังวล ถึงเรื่องอื่น ๆ ทำไมเล่า  จงสังเกตดูดอกไม้ในทุ่งนาเถิด ดอกไม้ไม่ปั่นด้ายหรือทอผ้า    แต่เราบอกท่าน ทั้งหลายว่ากษัตริย์ซาโลมอน เมื่อทรงเครื่องอย่างหรูหราก็ยังไม่งดงามเท่าดอกไม้นี้ดอกหนึ่ง"

(มธ 6:32) "เพราะสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้คนต่างศาสนาแสวงหา  พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ทรง ทราบแล้วว่าท่านต้องการทุกสิ่งเหล่านี้ "

(มธ 8:20) พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า "สุนัขจิ้งจอกยังมีโพรง นกในอากาศยังมีรัง แต่บุตรแห่ง มนุษย์ไม่มีที่จะวางศีรษะ"

11. ความรัก

(มธ 5:43-45) "ท่านทั้งหลายได้ยินคำกล่าวว่า จงรักเพื่อนบ้าน จงเกลียดศัตรู   แต่เรากล่าวแก่ท่าน ว่า จงรักศัตรู จงอธิษฐานภาวนาให้ผู้ที่ เบียดเบียนท่าน  เพื่อท่านจะได้เป็นบุตรของพระบิดาเจ้าสวรรค์ พระองค์โปรดให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นเหนือคนดีและคนชั่ว โปรดให้ฝนตกเหนือคนชอบธรรม และคนอธรรม"

(มธ 22:39) "บทบัญญัติประการที่สองก็เช่นเดียวกัน คือท่านต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง"

(ยน 15:12) "นี่คือบทบัญญัติของเรา ให้ท่านทั้งหลายรักกันเหมือนดังที่เรารักท่าน"

12. เมตตา

(มธ 20:34) พระเยซูเจ้าทรงสงสาร  ทรงสัมผัสนัยน์ตาของคนตาบอด ทันใดนั้น เขากลับมองเห็น และติดตามพระองค์ไป

(ลก 7:13) เมื่อพระเยซูเจ้าทรงเห็นหญิงม่ายที่สูญเสียบุตรคนเดียวของตน ก็ทรงสงสารและตรัสกับ นางว่า "อย่าร้องไห้ไปเลย"

(มธ 9:36) เมื่อพระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นประชาชน ก็ทรงสงสาร  เพราะเขาเหล่านั้น  เหน็ดเหนื่อยและท้อแท้ ประดุจฝูงแกะที่ไม่มีคนเลี้ยง

(ยน 11:33) พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นมารีย์น้องสาวของลาซารัส กำลังร้องไห้ และชาวยิวที่ตาม มาก็ร้องไห้ด้วย พระองค์ทรงสะเทือนพระทัย และเศร้าโศกมาก

(ลก 15:20) บุตรคนเล็กก็กลับไปหาบิดา ‘ขณะที่เขายังอยู่ไกล บิดามองเห็นเขา รู้สึกสงสาร จึงวิ่งไป สวมกอดและจูบเขา

(ลก 6:36) "จงเป็นผู้เมตตากรุณาดังที่พระบิดาของท่านทรงพระเมตตากรุณาเถิด"

(ลก 10:33-34) แต่ชาวสะมาเรียผู้หนึ่งเดินทางผ่านมาใกล้ ๆ เห็นผู้ถูกโจรปล้นก็รู้สึกสงสาร  จึงเดิน เข้าไปหา เทน้ำมันและเหล้าองุ่นลงบนบาดแผลแล้วพันผ้าให้ นำเขาขึ้นหลังสัตว์ของตน พาไปถึง โรงแรมแห่งหนึ่งและช่วยดูแลเขา

13. ความกตัญญูรู้คุณ

(ลก 17:16-17)  คนโรคเรื้อนซบหน้าลงแทบพระบาท ขอบพระคุณพระองค์ เขาผู้นี้เป็นชาวสะมาเรีย  พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่า "ทั้งสิบคนหายจากโรคมิใช่หรือ อีกเก้าคนอยู่ที่ใดเล่า"

(มธ 15:36) พระเยซูเจ้าทรงหยิบปลาและขนมปังเจ็ดก้อนนั้น ตรัสขอบพระคุณพระเจ้า  ทุกคนกินจน อิ่ม และยังเก็บเศษที่เหลือได้อีกเจ็ดตะกร้า

(ลก 22:19) พระเยซูเจ้าทรงหยิบขนมปัง ทรงขอบพระคุณ ทรงบิขนมปังประทานให้บรรดาศิษย์ ตรัส ว่า "นี่เป็นกายของเราที่ถูกมอบเพื่อท่านทั้งหลาย จงทำดังนี้เพื่อระลึกถึงเราเถิด"

(ยน 11:41) คนเหล่านั้นจึงยกแผ่นหินปิดคูหาฝังศพออก พระเยซูเจ้าทรงเงยพระพักตร์ขึ้น ตรัสว่า  "ข้าแต่พระบิดาเจ้า ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระองค์ที่ทรงฟังคำของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าทราบดีว่าพระองค์ ทรงฟังข้าพเจ้าเสมอ"

(ลก 2:51) พระเยซูเจ้าเสด็จกลับไปที่เมืองนาซาเร็ธกับบิดามารดาและเชื่อฟังท่านทั้งสอง

14. การงาน / หน้าที่

(ลก 10:7) "จงพักอาศัยในบ้านนั้น กินและดื่มของที่เขาจะนำมาให้ เพราะว่าคนงานสมควรที่จะได้รับค่าจ้างของตน"

(มธ 16:27) "บุตรแห่งมนุษย์จะเสด็จกลับมาในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระบิดาพร้อมกับบรรดาทูตสวรรค์ เมื่อนั้นพระองค์จะประทานรางวัลแก่ทุกคนตามการงานของเขา"

(ยน 5:17) แต่พระเยซูเจ้าทรงยืนยันว่า"พระบิดาของเราทรงทำงานอยู่เสมอ เราก็ทำงานด้วยเช่นกัน"

(มธ 5:16) "ในทำนองเดียวกัน แสงสว่างของท่านต้องส่องแสงต่อหน้ามนุษย์   เพื่อคนทั้งหลายจะได้ เห็นกิจการดีของท่าน และสรรเสริญพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์"

(ยน15:8) "พระบิดาของเราจะทรงรับพระสิริรุ่งโรจน์เมื่อท่านเกิดผลมาก และกลายเป็นศิษย์ของเรา"

(ยน 17:4) "ข้าพเจ้าทำให้พระองค์ทรงได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ในโลกนี้แล้ว โดยปฏิบัติภารกิจจนสำเร็จ ตามที่ทรงมอบหมายกับข้าพเจ้า"

(ยน 6:27) "อย่าขวนขวายหาอาหารที่กินแล้วเสื่อมสลายไป  แต่จงหาอาหารที่คงอยู่และนำชีวิต นิรันดรมาให้  อาหารนี้บุตรแห่งมนุษย์จะประทานให้ท่าน เพราะพระเจ้าพระบิดาทรงประทับตรารับรอง บุตรแห่งมนุษย์ไว้แล้ว"

(ลก 13:24) "จงพยายามเข้าทางประตูแคบ  เพราะเราบอกท่านทั้งหลายว่าหลายคนพยายามจะเข้าไป แต่จะเข้าไม่ได้"

(ลก 17:10) ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านได้ทำตามคำสั่งทุกประการแล้ว จงพูดว่า "ฉันเป็น ผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉันทำตามหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น"

15. การรับใช้

(ยน 13:14) "ในเมื่อเราซึ่งเป็นทั้งองค์พระผู้เป็นเจ้าและอาจารย์ยังล้างเท้าให้ท่าน ท่านก็ต้องล้างเท้า ให้กันและกันด้วย   เราวางแบบอย่างไว้ให้แล้ว ท่านจะได้ทำเหมือนกับที่เราทำกับท่าน"

(ลก 22:26) "แต่ท่านทั้งหลายจงอย่าเป็นเช่นนั้น  ท่านที่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดจงทำตนเป็นผู้น้อยที่สุด ผู้ที่เป็นผู้นำจงเป็นผู้รับใช้"

16. ความยุติธรรม

(ยน 8:7) เมื่อคนเหล่านั้นยังทูลถามย้ำอยู่อีก พระองค์ทรงเงยพระพักตร์ขึ้น ตรัสว่า "ท่านผู้ใดไม่มี บาป จงเอาหินทุ่มนางเป็นคนแรกเถิด"

(ลก 18:3) หญิงม่ายคนหนึ่งอยู่ในเมืองนั้นด้วย  นางมาพบเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพูดว่า "กรุณาให้ ความยุติธรรมแก่ดิฉันสู้กับคู่ความเถิด"

(ลก 16:19-21) เศรษฐีผู้หนึ่ง แต่งกายหรูหราด้วยเสื้อผ้าเนื้อดีราคาแพง จัดงานเลี้ยงใหญ่ทุกวัน  คนยากจนผู้หนึ่งชื่อลาซารัส นอนอยู่ที่ประตูบ้านของเศรษฐีผู้นั้น  เขามีบาดแผลเต็มตัว อยากจะกินเศษอาหารที่ตกจากโต๊ะของเศรษฐี





17. สันติ / การคืนดี

(ยน 14:27) "เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลาย  เราให้สันติสุขของเรากับท่าน เราให้สันติสุขกับท่าน ไม่เหมือนที่โลกให้ใจของท่านอย่าหวั่นไหว หรือมีความกลัวเลย"

(ลก 10:6) "ถ้ามีผู้สมควรจะรับสันติสุขอยู่ที่นั่นสันติสุขของท่านจะอยู่กับเขา มิฉะนั้น สันติสุขของท่าน จะกลับมาอยู่กับท่านอีก"

(มธ 5:9) "ผู้สร้างสันติ ย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะได้ชื่อว่าเป็นบุตรของพระเจ้า"

(มธ 5:24) "จงวางเครื่องบูชาไว้หน้าพระแท่น กลับไปคืนดีกับพี่น้องเสียก่อน แล้วจึงค่อยกลับมาถวาย เครื่องบูชานั้น"

18. อภัย

(ลก 11:3-4) โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายเหมือนข้าพเจ้าทั้งหลายให้อภัยแก่ผู้อื่น

(ลก 15:11-24) พระองค์ยังตรัสอีกว่า ‘ชายผู้หนึ่งมีบุตรสองคน  บุตรคนเล็กพูดกับบิดาว่า  "พ่อครับ โปรดให้ทรัพย์สมบัติส่วนที่เป็นมรดกแก่ลูกเถิด" บิดาก็แบ่งทรัพย์สมบัติให้แก่ลูกทั้งสองคน  ต่อมาไม่นาน บุตรคนเล็กรวบรวมทุกสิ่งที่มีแล้วเดินทางไปยังประเทศห่างไกล ที่นั่นเขาประพฤติเสเพลผลาญเงินทองจนหมดสิ้น  ‘เมื่อเขาหมดตัว  ก็เกิดกันดารอาหารอย่างหนักทั่วแถบนั้น   และเขาเริ่มขัดสน  จึงไปรับจ้างอยู่กับชาวเมืองคนหนึ่ง  คนนั้นใช้เขาไปเลี้ยงหมูในทุ่งนา  เขาอยากกินฝักถั่วที่หมูกินเพื่อระงับความหิว แต่ไม่มีใครให้  เขาจึงรู้สำนึกและคิดว่า "คนรับใช้ของพ่อฉันมีอาหารกินอุดมสมบูรณ์ ส่วนฉันอยู่ที่นี่ หิวจะตายอยู่แล้ว  ฉันจะกลับไปหาพ่อ พูดกับพ่อว่า "พ่อครับ ลูกทำบาปผิดต่อสวรรค์และต่อพ่อ  ลูกไม่สมควรได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีก โปรดนับว่าลูกเป็นผู้รับใช้คนหนึ่งของพ่อเถิด"  เขาก็กลับไปหาบิดา ‘ขณะที่เขายังอยู่ไกล บิดามองเห็นเขา รู้สึกสงสาร จึงวิ่งไปสวมกอดและจูบเขา  บุตรจึงพูดกับบิดาว่า "พ่อครับ ลูกทำบาปผิดต่อสวรรค์และต่อพ่อ ลูกไม่สมควรได้ชื่อว่าเป็นลูกของพ่ออีก"  แต่บิดาพูดกับผู้รับใช้ว่า "เร็วเข้า จงไปนำเสื้อสวยที่สุดมาสวมให้ลูกเรา นำแหวนมาสวมนิ้ว นำรองเท้ามาใส่ให้  จงนำลูกวัวที่ขุนอ้วนแล้วไปฆ่า แล้วกินเลี้ยงฉลองกันเถิด  เพราะลูกของเราผู้นี้ตายไปแล้ว กลับมีชีวิตอีก หายไปแล้ว ได้พบกันอีก" แล้วการฉลองก็เริ่มขึ้น
(ลก 23:34) พระเยซูเจ้าตรัสว่า ‘พระบิดาเจ้าข้า โปรดอภัยความผิดแก่เขาเถิด เพราะเขาไม่รู้ว่ากำลัง ทำอะไร' ทหารนำเสื้อผ้าของพระองค์ไปจับสลากแบ่งกัน

(มธ 5:22) "แต่เรากล่าวแก่ท่านว่า ทุกคนที่โกรธเคืองพี่น้อง จะต้องขึ้นศาล ผู้ใดกล่าวแก่พี่น้องว่า  ‘ไอ้โง่' ผู้นั้นจะต้องขึ้นศาลสูง ผู้ใดกล่าวแก่พี่น้องว่า ‘ไอ้โง่บัดซบ' ผู้นั้นจะต้องถูกปรับโทษถึงไฟนรก"

(ลก 17:3-4) ‘ถ้าพี่น้องของท่านทำผิด จงตักเตือนเขา ถ้าเขากลับใจ จงให้อภัยแก่เขา  ถ้าเขาทำผิด ต่อท่านวันละเจ็ดครั้ง และกลับมาหาท่านทั้งเจ็ดครั้ง พูดว่า "ฉันเสียใจ" ท่านจงให้อภัยเขาเถิด'

19. ความเป็นหนึ่ง / ความเป็นชุมชน

(มธ 6:9) ท่านทั้งหลายจงอธิษฐานภาวนาดังนี้ "ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์สถิตใน สวรรค์พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ"

(ยน 10:30) "เรากับพระบิดาเป็นหนึ่งเดียวกัน"

(มก 3:35) "ผู้ใดทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า ผู้นั้นเป็นพี่น้องชายหญิงและเป็นมารดาของเรา"

(ยน 15:12) "นี่คือบทบัญญัติของเรา ให้ท่านทั้งหลายรักกัน เหมือนดังที่เรารักท่าน"

(ยน 13:35) "ถ้าท่านมีความรักต่อกัน ทุกคนจะรู้ว่าท่านเป็นศิษย์ของเรา"

20. ความมหัศจรรย์ใจ / รักษ์ธรรมชาติ

(ลก 10:20) "จงชื่นชมยินดีที่ชื่อของท่านจารึกไว้ในสวรรค์แล้ว"

(ลก 12:24) "จงสังเกตดูนกกาเถิด นกกามิได้หว่าน มิได้เก็บเกี่ยว ไม่มีโรงนา ไม่มียุ้งฉาง แต่พระเจ้าทรงเลี้ยงมัน  ท่านทั้งหลายมีค่ามากกว่านกสักเพียงใด"

(ลก 12:27) "จงสังเกตดูดอกไม้ในทุ่งนาเถิด ดอกไม้ไม่ปั่นด้ายหรือทอผ้า แต่เราบอกท่านทั้งหลายว่า กษัตริย์ซาโลมอนเมื่อทรงเครื่องอย่างหรูหรา ก็ยังไม่งดงามเท่าดอกไม้นี้ดอกหนึ่ง"

(มธ 11:27) "พระบิดาทรงมอบทุกสิ่งแก่ข้าพเจ้า ไม่มีใครรู้จักพระบุตร นอกจากพระบิดา และไม่มีใคร รู้จักพระบิดา นอกจากพระบุตรและผู้ที่พระบุตรเปิดเผยให้รู้"

21. ความหวัง

(ยน 3:15) เพื่อทุกคนที่มีความเชื่อในพระองค์จะมีชีวิตนิรันดร

(ยน 6:40) "พระประสงค์ของพระบิดาของเรา ก็คือทุกคนที่เห็นพระบุตร แล้วเชื่อในพระบุตรจะมีชีวิต นิรันดร  และเราจะให้เขากลับคืนชีพในวันสุดท้าย"

(ลก 6:35) "จงทำดีโดยไม่หวังอะไรกลับคืน แล้วบำเหน็จรางวัลของท่านจะใหญ่ยิ่ง"

(มธ 12:21) จนกว่าเขาจะทำให้ความยุติธรรมมีชัยชนะ  นานาชาติจะมีความหวังในนามของเขา

คุณค่าพระวรสาร

คุณค่าพระวรสาร (Gospel Values)

คุณค่าพระวรสาร  คือคุณค่าที่พระเยซูสั่งสอนและเจริญชีวิตเป็นแบบอย่างแก่บรรดาสานุศิษย์และประชาชน ดังที่มีบันทึกในพระคัมภีร์ ตอนที่มีชื่อเรียกว่า “พระวรสาร”  ซึ่งแปลว่าข่าวดี คำว่า “ข่าวดี” หมายถึงข่าวดีแห่งความรอดพ้นของมนุษย์จากทุกข์ (อสย 61:1) (ลก 4:16-18)  (อสย 35:4-6) (ลก 7:22)  และข่าวดีแห่งความรักของพระเจ้าผู้รักมนุษย์จนกระทั่งประทานพระบุตรของ พระองค์มาบังเกิดเป็นมนุษย์เพื่อไขแสดงพระองค์ และแสดงพระธรรมแก่มนุษย์ และทำการกอบกู้มนุษย์ให้พ้นจากทุกข์ด้วยอัศจรรย์ต่างๆ  พระเยซูทรงสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อไถ่กู้มนุษย์ให้รอดพ้นจากบาป  และทรงกลับคืนพระชนมชีพเพื่อบันดาลให้มนุษย์ได้รับชีวิตนิรันดร (ยน 3:16)
 
1. ความเชื่อ (faith)
ความเชื่อหมายถึง  ความเชื่อศรัทธาในพระเจ้า (มก 11:22) ความเชื่อในความเป็นจริงที่อยู่เหนือสิ่งที่เราจับต้องมองเห็น ความเชื่อในความเป็นจริงของจิตวิญญาณ และในมิติทางศาสนาของชีวิต   พระเยซูสอนว่า หากเรามีความเชื่อศรัธทา อัศจรรย์จะเกิดขึ้นในชีวิตของเรา (ลก 17:19) (มธ 11:23) หากเรามีความเชื่อศรัธทา เราจะได้รับความรอดพ้นจากบาป (มก 2:5) และทุกข์ (ลก 7:50) เราต้องมีความเชื่อศรัธทาเมื่อเราภาวนา (มก 11:24) และเมื่อเราอยู่ในวิกฤต (มก 4:39-40)  ความเชื่อศรัทธาเป็นพื้นฐานของคุณค่าพระวรสารอื่นๆทั้งหมด

2. ความจริง (truth)
พระเยซูตรัสว่าพระองค์คือ  “หนทาง ความจริง และชีวิต” (ยน 14:6) ชีวิตของเราเป็นการแสวงหาความจริง  ความจริงของโลก  ของชีวิต และของมนุษย์ พระองค์สอนเราว่า ความจริงทำให้เราเป็นไท (ยน 8:32)  บุคคลที่ไม่ซื่อตรงคือบุตรแห่งปีศาจผู้มีแต่ความเท็จ (ยน 8:44)

3. การไตร่ตรอง / ภาวนา  (reflection / prayer)
พระเยซูสอนให้เราไตร่ตรองอยู่เสมอ   พระองค์สอนให้เรารู้คุณค่าของความสงบ (ลก 4:42) และการไตร่ตรอง เพื่อหาความหมายที่ลึกซึ้งของปรากฎการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต (ลก 12:27; 2:51) การไตร่ตรองนำไปสู่การเข้าใจ (มธ 13:23) ยอมรับ และปฏิบัติคุณค่าจนเกิดผลมากมาย (มก 4:20)  พระเยซูภาวนาอยู่เสมอ (ลก 6:12; 22:39) พระองค์ภาวนาเป็นพิเศษ   เมื่อประกอบภารกิจสำคัญ (ลก 5:16) เมื่อมีการประจญ (มธ 4:1) (ลก 22:46) และเมื่อมีวิกฤติของชีวิต (มธ 26:36) พระองค์สอนเราให้ภาวนาอยู่เสมอ (ลก 18:1-7)





4. มโนธรรม / วิจารณญาณ / ความกล้าหาญเชิงศีลธรรม (conscience / discernment / moral courage)
พระเยซูสอนให้เรามีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวในการรักษาศีลธรรม (มธ 5:30; 18:8) มีมโนธรรมเที่ยงตรง วิจารณญาณแยกแยะชั่วดี    รู้จักตัดสินใจเลือกทางแห่งความดีงาม และยีดมั่นในทางแห่งความดี (ลก 18:8)  แม้ในสถานการณ์ที่เราถูกคุกคาม (มธ 5:10; 24:10,12-13)

5. อิสรภาพ (freedom)
พระเยซูสอนว่า  “ความจริงทำให้เราเป็นอิสระ” (ยน 8:32)  ซึ่งหมายถึงความเป็นอิสระจากการเป็นทาสของบาป   เราปฏิบัติหน้าที่ของเราด้วยความเชื่อมั่น ด้วยความรัก มิใช่ด้วยความกลัว (ยน 14: 27) (ลก 5:10)

6. ความยินดี (joy)
ความยินดีเป็นผลของประสพการณ์การสัมผัสความรักของพระเจ้า   (ยน 16:22) พระเยซูสอนให้เรามีใจเบิกบานอยู่เสมอ  เพราะชื่อของเราถูกจารึกไว้ในสวรรค์แล้ว (ลก 10:20)  ไม่มีสิ่งใดทำให้เราหวั่นไหว หรือหวาดกลัว (ยน 14:1) เพราะพระเจ้ารักเรา (ลก 12:7) (ยน 17:13)

7. ความเคารพ / ศักดิ์ศรี (respect / dignity)
มนุษย์ถูกสร้างตามพระฉายาลักษณ์ของพระเจ้า   มนุษย์เป็นลูกของพระเจ้า (ลก 20:36)  ดังนั้น ชีวิต
มนุษย์์จึงมีความศักดิ์สิทธิ์   พระเยซูสอนให้เราเคารพศักดิ์ศรีของตนเอง และของกันและกัน เราแต่ละคนมีค่ามากในสายพระเนตรของพระเจ้า (มธ 10:29-31; 18:10)

8. ความสุภาพถ่อมตน (humility)
พระเยซูเชื้อเชิญให้เราเลียนแบบพระองค์ "เรียนจากเราเพราะเรามีใจอ่อนโยน และสุภาพ" (มธ 11: 29)    คำสอนหลักที่พระเยซูเน้นย้ำบ่อยครั้งคือ ผู้ใดถ่อมตัวลง ผู้นั้นจะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น (ลก 14: 11)   ผู้ใดมีใจสุภาพอ่อนโยนผู้นั้นย่อมเป็นสุข (มธ 5: 5)    ผู้ใดมีใจสุภาพเหมือนเด็กเล็ก ๆ ผู้นั้นจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในพระอาณาจักรสวรรค์ (มธ 18:  4)

9. ความซื่อตรง (honesty)
พระเยซูคาดหวังให้เราเป็น“มนุษย์ใหม่” (ยน 1:13)  มนุษย์ที่ซื่อตรง (มธ 5:37) ชอบธรรม (ยน 1:47) ประพฤติชอบในสายพระเนตรของพระเจ้า (ลก 16:15)  ดำรงตนอยู่ในศีลธรรม  ไม่หน้าซื่อใจคด (มธ 23:13-15)  ไม่คดโกงหรือเบียดเบียนผู้อื่น (มธ 15:8; 23:13-15)  ผู้ซื่อตรงต้องเริ่มจากการซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กน้อย (ลก 16:10)  ผู้ซื่อตรงจะเกิดผลมากมาย (ลก 8:15)


10. ความเรียบง่าย / ความพอเพียง (simplicity / sufficiency)
พระเยซูเจริญชีวิตที่เรียบง่าย คลุกคลีกับประชาชนคนสามัญ ทุกคนเข้าหาพระองค์ได้แม้แต่เด็กๆ (ลก 18:16) พระองค์สอนเรามิให้กังวลใจในเครื่องแต่งกาย ในอาหารการกิน เพราะพระเจ้าดูแลชีวิตของเราทุกคน (ลก 12:24-27) (มธ 6:32) สุนัขจิ้งจอกยังมีโพรง และนกในอากาศยังมีรัง แต่พระองค์ไม่มีที่ที่จะวางศีรษะ (มธ 8:20)

11. ความรัก (love)
พระเยซูสอนให้เรามีความรักแท้   ความรักที่สูงส่งกว่าความรักใคร่ ความรักที่ไม่เห็นแก่ตัว  ไม่หวังสิ่งตอบแทน ความรักที่มอบแก่ทุกคน  ความรักที่เอาชนะอารมณ์ความรู้สึกของตน  จนกระทั่งสามารถรักแม้แต่คนที่เป็นอริกับเรา (มธ 5:43-45) หลักปฏิบัติพื้นฐานของการแสดงความรักคือ “ปฏิบัติต่อผู้อื่นดังที่เราอยากให้ผู้อื่นปฏิบัติต่อเรา” (มธ  22:39)   หลักปฏิบัติขั้นสูงของการแสดงความรักคือ  “รักกันและกันเหมือนที่พระเจ้าทรงรักเรา” (ยน 15:12) ความรักเป็นคุณค่าที่สำคัญที่สุด เป็นจุดมุ่งหมายของคุณค่าพระวรสารอื่นๆทั้งหมด

12. เมตตา (compassion)
พระเยซูเจริญชีวิตที่เป็นแบบอย่างของความเมตตา   พระองค์เมตตาต่อทุกคน คนเจ็บป่วย (มธ 20: 34) คนตกทุกข์ได้ยาก (ลก 7:13) และคนด้อยโอกาส (มธ 9:36) พระองค์ร่วมทุกข์กับคนที่มีความทุกข์  เข้าถึงความรู้สึกและความต้องการของผู้อื่น (ยน.11:33) พระองค์สอนเราให้รู้จักพระเจ้าผู้เป็นพระบิดาผู้เมตตา (ลก 15:20) และสอนให้เราเป็นผู้เมตตา เหมือนพระบิดาทรงเป็นผู้เมตตา (ลก 6:36) พระองค์เล่านิทานเปรียบเทียบที่น่าฟังเรื่องชาวสะมาเรียผู้ใจเมตตา (ลก 10:33)

13. ความกตัญญูรู้คุณ (gratitude)
พระเยซูตรัสชมเชยผู้ที่ได้รับการรักษาจากโรคภัย ที่กลับมาขอบคุณพระองค์ (ลก 17:16-17)    พระเยซูขอบคุณพระเจ้าในทุกขณะ  (มธ 15:36) (ลก 22:19) (ยน 11:41) พระองค์สอนให้เรารู้จักกตัญญูรู้คุณต่อพระเจ้า  และต่อทุกคนที่มีบุญคุณต่อเรา (ลก 2:51)

14. การงาน / หน้าที่ (work / duty)
พระเยซูสอนให้เราเห็นคุณค่าของการทำงาน ผู้ที่ทำงานก็สมควรได้รับค่าตอบแทน (ลก 10: 7) พระองค์จะประทานรางวัลแก่ทุกคนตามการทำงานของแต่ละคน (มท 16: 27) พระองค์ทำงานอยู่เสมอเหมือนพระบิดาทำงานอยู่เสมอ (ยน 5: 17) พระองค์ยังสอนว่าการทำงานเป็นการถวายเกียรติแด่พระเจ้า (มธ 5:16) (ยน 15:8; 17: 4) เราพึงระลึกอยู่เสมอว่า เราต้องทำงานเพื่ออาหารที่คงอยู่เป็นชีวิตนิรันดร์ (ยน 6: 27)    "จงทำงานหนักเพื่อเข้าประตูแคบสู่พระราชัยสวรรค์" (ลก 13 : 24)


15. การรับใช้ (service)
พระเยซูเสด็จมาในโลกเพื่อมารับใช้ มิใช่มาเพื่อได้รับการรับใช้  พระองค์สอนสานุศิษย์ว่าพระองค์ผู้เป็นพระเจ้ายังรับใช้พวกเขา (ยน 13:14)  ดังนั้นพวกเขาต้องรับใช้ผู้อื่นเช่นเดียวกัน    ผู้ใหญ่กว่าจะต้องรับใช้ผู้น้อยกว่า (ลก 22:26)

16. ความยุติธรรม (justice)
พระเยซูสอนให้เราแสวงหาความยุติธรรมให้กับผู้อื่นก่อนให้กับตนเอง (ยน 8:7) ความยุติธรรมเรียกร้องให้เราเปิดใจกว้างต่อความต้องการของผู้อื่น (ลก 18:3) โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ด้อยกว่าเรา (ลก 16:19-21)

17. สันติ / การคืนดี (peace / reconciliation)
พระเยซูตรัสว่า  พระองค์มอบสันติของพระองค์แก่เรา (ยน 14:27)  สันติเป็นผลมาจากความยุติธรรม     เราสามารถนำสันติสู่สังคมที่เราอยู่โดยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันและกัน (ลก 10:6) (มธ 5:9)   มีใจที่ปล่อยวาง หลุดพ้นจากความว้าวุ่นใจ หลีกเลี่ยงความรุนแรงทุกชนิด   และเมื่อมีความขัดแย้ง  เราต้องพร้อมที่จะคืนดีเสมอ (มธ 5:24) การคืนดีเป็นผลจากการเคารพซึ่งกันและกัน และใจเปิดต่อการเสวนา

18. อภัย (forgiveness)
พระเยซูสอนศิษย์ให้ภาวนาต่อพระบิดาเสมอๆว่า  “โปรดอภัยแก่ข้าพเจ้า เหมือนที่ข้าพเจ้าอภัยให้ผู้อื่นที่ทำผิดต่อข้าพเจ้า" (ลก 11:3-4) พระเยซูเล่านิทานของบิดาผู้ใจดีที่ให้อภัยแก่ลูกที่ล้างผลาญทรัพย์สมบัติของบิดา (ลก 15:11-24) พระเยซูให้อภัยแก่ผู้ที่ตรึงพระองค์บนกางเขน (ลก 23:34)   การรู้จักให้อภัยผู้อื่นเกิดขึ้นได้เมื่อเรารู้จักเอาชนะความโกรธเคือง  ความอาฆาตมาดร้ายทุกชนิด (มธ 5: 22) การให้อภัยของเราต้องไม่มีขอบเขตเหมือนที่พระเจ้าให้อภัยแก่เราอย่างไม่มีขอบเขต (ลก 17:4)

19. ความเป็นหนึ่ง / ความเป็นชุมชน (unity / community)
พระเยซูสอนว่า มนุษย์ทุกคนเป็นพี่น้องกัน   ทุกคนมีพระเจ้าเป็นพระบิดาองค์เดียวกัน  (มธ 6:9) (ยน 10:30) ดังนั้นมนุษย์จึงต้องสร้างสังคมมนุษย์ให้น่าอยู่  มีความเป็นพี่เป็นน้องกัน (มก 3:35) มีสายใยยึดเหนี่ยวกันอย่างมั่นคง (ยน 15:12) ไม่ว่าเราจะอยู่ในหน่วยใดของสังคม ทั้งบ้าน โรงเรียน และ
ท้องถิ่น   เราต้องแสดงความเป็นเจ้าของ และการมีส่วนร่วมในชีวิตของชุมชนนั้นๆ (ยน 13:35)

20. ความมหัศจรรย์ใจ / รักษ์ธรรมชาติ (wonder /conservation)
พระเยซูสอนให้เรามองดูความสวยงามของธรรมชาติ  ดวงดาวบนท้องฟ้า (ลก 10:20) นกที่บินในอากาศ (ลก 12:24) ดอกไม้ในทุ่งหญ้า (ลก 12:27)  แล้วมองเห็นความยิ่งใหญ่ของพระผู้สร้างธรรมชาติ  มองเห็นความน่าพิศวงของธรรมชาติ ที่ถูกสร้างมาเพื่อให้มนุษย์เอาใจใส่ดูแล (มธ 11:27) เราจึงต้องหวงแหนธรรมชาติ  อนุรักษ์สิ่งแวดล้อม  พิทักษ์โลกของเราให้อนุชนรุ่นหลัง

21. ความหวัง (hope)
ความหวังมีพื้นฐานอยู่บนคำสัญญาของพระเยซูว่า  พระองค์มาเพื่อกอบกู้มนุษย์ทุกคนให้ได้ความรอดพ้นจากบาป และมีชีวิตนิรันดร์ (ยน 3:15; 6:40) ความหวังทำให้เรามีความอดทน พากเพียร และมั่นคงในความดี  ความหวังยังทำให้เราคิดบวก มองโลกในแง่ดี เราหวังในพระเจ้ามิใช่ในวัตถุ (ลก 6:35) (มธ 12:21)  ความหวังเป็นแรงบันดาลใจให้เรายึดมั่นในคุณค่าพระวรสารอื่นฯทั้งหมด

คุณค่าที่ 1        ความเชื่อเป็นพื้นฐานของทุกคุณค่า
คุณค่าที่ 2-9     คุณค่าที่เป็นหน้าที่ต่อพระเจ้าและต่อตนเอง
คุณค่าที่ 11      ความรักเป็นจุดมุ่งหมายของทุกคุณค่า
คุณค่าที่ 12-20 คุณค่าที่เป็นหน้าที่ต่อผู้อื่นและต่อสิ่งสร้าง
คุณค่าที่ 21      ความหวังเป็นความมั่นคงของทุกคุณค่า